مولفه های رویکرد پدیدارشناختی در داستان های هوشنگ مرادی کرمانی

پدیدارشناسی نام فارسی مکتبی فلسفی است که ادموند هوسرل(1859- 1938) مبانی نظری، مولفه ها و الزامات آن را تعریف و تنظیم کرده و فنومنولوژی(phenomenology) نامیده است، امّا به-طور عام رویکردی است که کیفیت و تجلیات پدیده ها و در نتیجه تعریف آن ها را به صورت شهودی و اصیل پیجویی می کند. رویکرد پدیدارشناختی به عنوان شیوه ای شناختی و کاشفانه و ارائه تعریفی متفاوت و خلاقانه از پدیده ها از روزگاران کهن وجود داشته است؛ امّا به عنوان شیوه ای علمی و اصیل تحت تأثیر آموزه های مکتب پدیدارشناسی مورد توجه قرار می گیرد. در این رویکرد فرد با اعمال شک فلسفی و تعلیق تعریفات تلاش می کند با فعال کردن «من» ناب شناساگر(ego) پدیده ها و مفاهیم را آن چنان که بر او تجلی می یابند بازشناسی کند. مولفه های که در این پایان نامه بررسی شده عبارتند از: ادراک حسی برای شناخت پدیده ها، کودک فلسفی و کنجکاوی برای شناخت و کسب تجربه و آگاهی، طرح من پدیدارشناختی، ابطال پیش-فرض (اپوکه) و تاکید بر اهمیّت تجربه، ارائه تعریف نو از پدیده ها، مبارزه با تقلید و عادت،تفکر و دید انتقادی. هوشنگ مرادی کرمانی یکی از نویسندگان صاحب نام ادبیات کودک و نوجوان است که در داستان هایش الزامات، ویژگی ها، نمودها و نمادها و نشانه های متعدد رویکرد پدیدارشناسی قابل توجّه است.